Διάγνωση & θεραπευτική προσέγγιση κεφαλαλγιών

         Όπως είναι γνωστό, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού πάσχει από κάθε μορφής κεφαλαλγίες, που στην πλειονότητά τους είναι ιδιοπαθείς, καλοήθεις καταστάσεις.

Σε μελέτη που  πραγματοποιήθηκε στην  χώρα μας διαπιστώθηκε ότι, ο ετήσιος επιπολασμός των διαφόρων  ιδιοπαθών κεφαλαλγιών ανέρχεται περίπου στο 30%. Στις γυναίκες η συχνότητα  των κεφαλαλγιών  είναι σχεδόν διπλάσια σε  σχέση με τους  άντρες, γεγονός που ίσως οφείλεται σε ορμονικούς παράγοντες.

         Η  πιο  πολυσυζητημένη κεφαλαλγία, η  γνωστή  ως   ημικρανία,  ταλαιπωρεί περίπου 1 στους 10 ΄Ελληνες. Πρόκειται  για  μια  περιοδική, σφύζουσα  κεφαλαλγία, συνήθως στο ένα  πλάγιο του κεφαλιού, με συχνότητα  προσβολών που ποικίλλει από άτομο σε  άτομο. Η αιτία της ημικρανίας δεν έχει διευκρινιστεί  και  υπάρχει πιθανώς οικογενής προδιάθεση. Βλέπουμε αρκετά συχνά ότι, παιδιά  ημικρανικών  γονέων παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο ποσοστό ημικρανία από το γενικό μέσο όρο. Η ημικρανία είναι πιο συχνή σε άτομα με καταναγκαστικά στοιχεία  προσωπικότητας, όπως  υπερ-ευσυνειδησία, ακριβολογία, ροπή σε λεπτολογία και υπέρμετρο αυτοέλεγχο.

         Από τις ιδιοπαθείς όμως κεφαλαλγίες , η κεφαλαλγία τύπου τάσεως είναι πολύ πιο συχνή, με  ίση κατανομή μεταξύ  αντρών  και γυναικών.  Ο ετήσιος  επιπολασμός της κυμαίνεται από 30% έως και 70%. Η κεφαλαλγία τύπου τάσεως οφείλεται σε παρατεταμένη σύσπαση μυών του κεφαλιού και του αυχένα, συνήθως από ψυχική υπερένταση και  υπερκόπωση. Εμφανίζεται σε άτομα  αγχώδη και  νευρωτικά, με  πόνο  διάχυτο, συσφιγκτικό  και με επίκεντρο  στο πίσω μέρος του κεφαλιού και στον αυχένα.

Οι περισσότερες κεφαλαλγίες οφείλονται σε σύσπαση μυών ή σε διαταραχές της αιματικής ροής.

 Η κεφαλαλγία είναι το πιο συχνό  υποκειμενικό νευρολογικό  σύμπτωμα, που  η σημασία  και η σοβαρότητα του  κυμαίνονται σε  ευρύ φάσμα.  Ποικίλες καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν κεφαλαλγία, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές. Εδώ όμως είναι απαραίτητη η συνδρομή του θεράποντος ιατρού, που με την σωστή κλινική εξέταση, την λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού και την διενέργεια των απαραίτητων εργαστηριακών εξετάσεων (αξονική τομογραφία εγκεφάλου, αιματολογικές, κ.λ.π.)  θα αποκλείσει τις καλούμενες και επικίνδυνες κεφαλαλγίες, όπως σε:  υπαραχνοειδή  ή ενδοεγκεφαλική αιμορραγία, ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενδοκρανιακούς όγκους ή λοιμώξεις, θα θέσει την τελική διάγνωση και θα επιλέξει την καταλληλότερη θεραπεία.

         Ο ασθενής θα πρέπει να επικοινωνήσει με τον θεράποντα ιατρό του, όταν:

• Χρειάζεται  να παίρνει  αναλγητικά  καθημερινά ή σχεδόν κάθε μέρα και σε διαρκώς αυξανόμενες δόσεις.
• Υπάρχει αυχενική δυσκαμψία και/ή πυρετός μαζί με την κεφαλαλγία.
• Όταν η κεφαλαλγία συνοδεύεται με πυρετό και/ή μη αναμενόμενα  συμπτώματα από τα μάτια, αυτιά, μύτη και λαιμό.
• Όταν συνυπάρχει ζάλη, αστάθεια ή διαταραχή της ομιλίας, αδυναμία  ή διαταραχές της αισθητικότητας (μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα) στα άκρα.
• Όταν συνυπάρχει σύγχυση ή νωθρότητα.
• Όταν η κεφαλαλγία ξεκίνησε και επιμένει μετά από κάκωση κεφαλής.
• Όταν η κεφαλαλγία επιδεινώνεται  με την κόπωση, τον βήχα, το σκύψιμο, ή την σεξουαλική δραστηριότητα.
• Όταν η κεφαλαλγία χειροτερεύει και δεν περνά.
• Όταν έχει αλλάξει ο χαρακτήρας της κεφαλαλγίας.
• Όταν συνοδεύεται από επίμονους εμέτους.
• Όταν παρουσιάζεται  κεφαλαλγία  για πρώτη φορά ή πιο δυνατά από κάθε άλλη φορά.
• Όταν η κεφαλαλγία ξεκινά μετά την ηλικία των 50 ετών.

Επίσης οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, παρόλο που μπορεί να είχαν πονοκεφάλους  για πολλά  χρόνια, δεν  αποκλείεται να  αναπτύξουν μία νέα και  ενδεχόμενα πιο σοβαρή μορφή κεφαλαλγίας.