Η διαβητική νευροπάθεια εκδηλώνεται συνήθως με πόνο (άλγος), μουδιάσματα (αιμωδίες) και δυσαισθησίες- καυσαλγίες στα κάτω άκρα, που πολύ συχνά δεν αφήνουν τους ασθενείς να κοιμηθούν.

Δεν είναι ευρέως γνωστή η συμμετοχή του σακχαρώδη διαβήτη στην πρόκληση αυτόνομης νευροπάθειας – περιφερικών, συμμετρικών, αισθητικοκινητικών πολυνευροπαθειών, πολυριζονευροπαθειών, καθώς και στην προσβολή μεμονωμένων κρανιακών νεύρων στο 30-50% των ασθενών με φτωχό γλυκαιμικό έλεγχο.

Πιο συχνά οι ασθενείς θα παραπονεθούν για επώδυνες παραισθησίες – καυσαλγίες στα κάτω άκρα ή αιμωδίες. Άλλες φορές θα προσέλθουν στο ιατρείο λόγω διπλωπίας από πάρεση κάποιου κρανιακού νεύρου με συνοδό πόνο στον οφθαλμικό κόγχο.

Η ηλεκτρομυογραφική και η κλινική εξέταση από ειδικό Νευρολόγο θα δείξει την έκταση και την βαρύτητα της προσβολής των περιφερικών νεύρων και θα βοηθήσει τον θεράποντα ιατρό (ενδοκρινολόγο – εξειδικευμένο παθολόγο) στην επιλογή της καταλληλότερης φαρμακευτικής αγωγής, με απώτερο σκοπό την βελτίωση της πρόγνωσης της πορείας του ασθενούς.

Συμπληρωματικά για την αντιμετώπιση του νευροπαθητικού πόνου μπορεί να χορηγηθεί εξατομικευμένη φαρμακευτική αγωγή. Βελτίωση του πόνου και των παραισθησιών, μπορεί να φανεί από την πρώτη εβδομάδα της θεραπείας.